Terra matrigna

Chi terra brutta

è chista unni nascivu,

terra chi t’arrimmutta

e pari ca u fa pi currivu.
Terra bella ca megghiu un ci nn’è, 

terra di mari, di muntagni e ‘nzoccu è gghiè,

ti pari ca hai tutti i cosi quannu si nicu tu, 

ma poi crisci, e viri ca ti manca u megghiu cchiù. 
Terra c’agghiorna rirennu, e ti saluta,

terra chi tussìa e ti sputa

picchì è malata,

terra scurdata ri Diu 

e disperata,

terra unn’è chi lustru unni viu,
terra di genti crisciuti ‘nmenzu a strata.
Terra chi scura russigna 

‘nmenzu u mari

e ti ‘nzigna 

a taliari 

e a agghiuttiri sputazza,

terra buttanazza

chi s’abbrazza 

tutti i latri e traritura;

terra,  casa di tutti senza mura:

biviratura vecchi e abbannunati,

u suli scodda e avemu i cavusi sfunnati,

scodda u suli darreri i zabbari, 

l’alivi e i ficurini,

i varchi pi piscari,

i chiesi e i fistini…

terra, 

Matri senza minni,

chi ti dici:

 ‘vatinni’.

Lascia un commento