Comu fannu cu stu cavuru?(dedicata ai rompicoglioni)

Comu ci spercia a la cicala di cantari 

cu stu cavurazzu chi ni fa arrimuddari?

u suli n’asciuca peddi e ossa 

e ognunu pari prontu pi ghinchiri a so fossa;

un c’è gebbia e mancu mari

chi ni fa arrifriscari,

un c’è mari e mancu gebbia, 

quann’è periodu di trebbia.
C’è un cavuru ca carinu aceddi morti

e p’ammucciarisi d’u suli si chiuinu tutti i porti;

purtroppu, però, su sempri presenti i genti torti:

a mala genti è sempri presenti,

a manichi curti o chi magghiuna

su sempri ddà a rumpirici i cugghiuna,

chi pantaluna o chi càvusi curti 

su sempri ddà, a rumpici a minchia a tutti.

Un ci po l’afa e mancu u sciroccu

pi cu mancia e bivi a scroccu,

un ci po sciroccu e mancu afa 

pi cu mancia, vivi e sbafa.
S’un fussi ca mi sentu lentu e moddu moddu,

dicissi ca ci mettu i manu d’incoddu,

s’un fussi ca mi sentu moddu e lentu lentu,

dicissi “stu ciriveddu ora u pigghiu e ci u scripentu”.
Ma sugnu onestu e bravu cristianu:

comu fazzu a darici di manu?

E allura puru ca sugnu pigghiatu di currìvu

e stu suli mi duna n’testa,

ora chi rimi pigghiu e ci u scrivu

e ci fazzu a festa,

ci dicu di luntanu quantu fannu schifu,

picchì si ci ‘ncugnu a mia mi veni u tifu.


Scriviri è parrari:

megghiu evitari

cocche corpu di testa,

ca poi macari u sbirru,

ca u pani si l’av’a a buscari,

a fa lesta lesta:

a chiddi i fa continuari a sbutriari

e a mia m’arresta!

 




Lascia un commento